siz

dönemeç anıydı çarpışmamız
gece talan, üst baş çamur
diz boyu yorgunluk
sessizce öptüm,
düş-tüm içine, en gizine
düş misali, uyur uyanık
çocuktun sen,
'susan bir çocuktan daha büyük bir tehtid ne olabilir'(di)
alnının çizgilerinden okunurdun
kirpiklerine düşerdi her yitik zaman aralığı
yatağının yalnızlığına kazınmıştı susuzluğun..
kimsesizdik, kimse-siz
kimdiniz siz
ve neredeydiniz unutulan bu kıyıda
sormuyorum artık hikayenin hangi dönemecinde olduğunuzu
biz mi?
ürkek bakışlarınıza tutulmuşuz
ben-benden ötürü ..

bilmez-siz
görmez-siz
dokunmaz-siz
sever-siz
öylece sever, biz-den de çok sever..

söyle şimdi
yıkalım mı duvarları yoksa üstünde mi sevişelim?